POPCORN DAY

Als het over popcorn gaat, denk ik met een glimlach terug aan die ene avond. Mijn dochter Femke was toen 15 jaar. Ze had een vriendin uitgenodigd om samen naar het Eurovisiesongfestival te kijken. Of ze popcorn mogen maken.

Ik twijfel een seconde. Maar ja, moeder zijn betekent loslaten, verantwoordelijkheid geven, niet betuttelen … Dus: ‘Natuurlijk! Gebruik best deze pot.’ En ook: ‘Smakelijk!’

Gewapend met een goed boek verdwijn ik naar de slaapkamer. Tevreden dat de jeugd een gezellige avond vol muziek tegemoet gaat.

Een tijdje later komt Femke – haar eigen rustige zelve zijnde – de kamer binnen. ‘Moeke, de pot staat in brand.’

Ik – mijn niet zo rustige zelve zijnde – snel naar de keuken. Op weg naar beneden zie ik alle mogelijke scenario’s voor me.

Dampkap uit. Handdoek onder de kraan. ‘Waarom heb ik geen branddeken in huis?’, vraag ik me af. Natte handdoek op de pot. Pot van de kookplaat. Ademen.

‘Mogen we ’t nog een keer proberen?’

De tweede poging is een succes. De popcorn smaakt heerlijk en de dames zijn trots. Eind goed, al goed.

Een branddeken heb ik nog altijd niet. Maar Femke is intussen een kei in het poffen van maïskorrels. Ik ben er dus van overtuigd – en hoop stilletjes – dat Popcorn Day haar niet is ontgaan. Dat wordt smullen!